نگریستم و دیدم مرا یاری نیست و جز کسانم مددکاری نیست. دریغ آمدم که آنان دست به یاریم گشایند، مبادا که به کام مرگ درآیند. ناچار خار غم در دیده شکسته و گلو بسته، از حقِّ خود چشم پوشیدم و شربت تلخ شکیبایی نوشیدم.
نهج البلاغه: امام علی علیه السلام
ترجمه: دکتر جعفر شهیدی